Als je kiest voor een baan in de techniek, dan is dat in de regel omdat je graag met je handen werkt. Daarom is het jammer dat de overheid ook van praktisch geschoolden steeds meer theoretische en administratieve vaardigheden eist. De bureaucratische regelzucht maakt van onze monteurs halve ambtenaren. Uiteraard begrijp ik dat een moderne technische bedrijfsvoering gepaard gaat met registratie- en veiligheidsprotocollen. Maar hoe ver moeten we die doorvoeren voor het onwerkbaar wordt?
Toen wij als IJskoud in de jaren ’80 als eerste koeltechnisch bedrijf in Nederland VCA-gecertificeerd werden, moesten we aan een aantal eisen voldoen. En ieder jaar werden de eisen strenger. Inmiddels leven we in 2024 en duurt een VCA/ISO9001-audit drie (!) hele dagen. Drie lange dagen, waarin letterlijk het hele bedrijf overhoop wordt gehaald. En waarin er zelfs gecheckt wordt of de verbanddozen niet per ongeluk over datum zijn. Alsof een pleister dan niet meer plakt!
Doekle Terpstra, voorzitter van Techniek Nederland, luidde onlangs op LinkedIn de noodklok. Hij schreef: “Door de bomen zie je het bos niet meer en de uitvoerbaarheid van het echte werk komt onder druk te staan. Het is een verdienmodel geworden waar gespecialiseerde bureaus en adviseurs rijk van worden. Hier moet een einde aan komen.” U snapt: ik ben dat hartstochtelijk met Doekle eens.
Wij kregen een waarschuwing omdat een valbeveiligingsset twee dagen te laat gekeurd was doordat hij per ongeluk bij de verkeerde stapel terecht was gekomen. Een afspraak voor keuring stond gepland, maar toch moesten we een verbetermaatregel schrijven, dus aangeven hoe we dit in de toekomst zouden voorkomen. Dan kom je niet weg met simpelweg ‘eerder checken’. Tot ver achter de komma moeten we duidelijk maken hoe we dat proces gaan initiëren, borgen, checken, etc. Dat verhaal moet dan naar de auditer, die vervolgens zes (!) weken nodig heeft om te bepalen of hij het zo voldoende vindt en alsnog zijn handtekening zet. Uiteraard komen de kosten voor dat extra proces volledig voor onze rekening, bovenop de toch al niet misselijke fee voor zo’n audit en de drie dagen die medewerkers eraan kwijt zijn.
Nog een voorbeeld? Werkplekinspecties. Monteurs moeten rapportages maken over de veiligheid van hun werkplek, maar niemand weet precies hoe vaak. De wet is vaag, nergens staat expliciet wat de eisen zijn. Wij zijn dus afhankelijk van hoe de auditer die norm interpreteert. Daarom nemen we maar het zekere voor het onzekere en zijn onze monteurs - die per week veel verschillende werkplekken hebben - veel tijd kwijt aan die inspecties en rapportages, terwijl we niet eens weten of dat nodig is. Totale waanzin natuurlijk.
Geachte dames en heren beleidsmakers. Ook zonder doorgeslagen regelzucht hebben wij in de techniek momenteel al genoeg uitdagingen. Als u ons nu even met rust wil laten, dan kunnen wij aan het werk.
Warme groet,
José Komin, mede-eigenaar van IJskoud
